Sandra (niet haar echte naam) klopte een aantal maanden geleden bij mij aan. Sandra heeft geen officiële diagnose autisme maar ze herkent zichzelf wel in veel autismekenmerken. Ze heeft een goede en verantwoordelijke baan met een hoge werkdruk. Ze is enorm betrokken bij haar baan maar dat betekent ook dat ze regelmatig over haar grenzen heen gaat.
Sandra: “Op papier heb ik een baan van 32 uur per week, maar in de praktijk werk ik veel meer uren. Ik vind mijn werk erg leuk, maar soms betekent dit ook dat ik me niet goed kan ontspannen in mijn vrije tijd. Ik ben dan in gedachten veel met mijn werk bezig. Of ik klap toch mijn laptop weer open op een vrije dag. Ik wilde graag meer balans tussen werk en vrije tijd én ook beter leren om mijn grenzen aan te geven.
Ik ben toch wel een beetje een “pleaser” en zeg regelmatig “ja” tegen anderen omdat ik anders bang ben dat ze mij niet aardig vinden. Het gebeurt ook wel dat ik een afspraak heb gemaakt maar dat ik me daar helemaal niet meer comfortabel bij voel. Maar hoe kom je daar weer op terug?”
Sandra: “Dit wandelcoachtraject heeft ervoor gezorgd dat ik veel beter weet waar mijn grenzen liggen en hoe ik ze op een nette manier aan kan geven. Dat laatste vond ik best lastig: ik wil duidelijk mijn grens aan geven maar ik wil niet iemand beledigen.
Door mijn autisme heb ik meer verwerkingstijd en schakeltijd nodig. Dit is soms lastig, want collega’s verwachten heel vaak meteen een antwoord. Terwijl ik nog bezig ben om de voor- en tegens af te wegen, wil men meteen een reactie. Voorheen zei ik dan maar “ja” op zo’n vraag maar dat pakte best wel vaak verkeerd uit. Ik ging keer op keer over mijn grens heen en dat kost me veel energie. En als ik wel “nee” durfde te zeggen, dan voelde me ik daar slecht over.
Nu geef ik duidelijker mijn grenzen aan en doe dit op een tactische manier. Als ik nog bezig ben om de verschillende opties te vergelijken, gebruik ik vaak de zin: “Kan ik er later op terug komen?”. Ik voel me nu veel zekerder als ik grenzen durf te stellen. Ik merk dat mensen daar ook positief op reageren omdat ik op een nette manier duidelijkheid geef aan anderen om me heen. Ik heb nu veel meer rust; ook omdat ik keuzes maak op mijn werk die beter bij mij passen.
Sandra: “Al wandelend praten werkt goed, het lucht op en geeft ruimte. Ik ben blij dat ik het heb gedaan want het heeft mij ook veel zelfacceptatie opgeleverd. Dit coachtraject was erg laagdrempelig, het voelde meteen veilig en makkelijk om met Stienke te praten.”
Vind jij het lastig om je eigen grenzen te bewaken? Of weet je niet waar jouw grenzen precies liggen? Ben je gewend om altijd over je grenzen heen te gaan? Kies dan net als Sandra voor een wandelcoachtraject op maat. Meer informatie vind je op https://coachingbijautisme.nl/index.php/rust-bij-autisme-wandelcoachtraject/